Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rei N M

  • 1 rei

    1 [personen] chorus
    2 [dans] choral dance ⇒ round dance

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > rei

  • 2 REIÐ

    I) (pl. -ar), f.
    1) ride, riding (var honum þá fenginn hestr til reiðar);
    vera einn í reið, to ride alone;
    þeir vóru beztir hestar at reið, they were the best of riding-horses;
    var þá ok sén reið þeirra, they were seen riding;
    2) vehicle, carriage, chariot (Þórr á reið þá, er hann ekr, en hafrarnir draga reiðna);
    3) clap of thunder (því næst flugu eldingar ok reiðar).
    II) from ríða.
    * * *
    f. [ríða; Scot. raid; Engl. ride], the riding a horse, Grág. i. 382, 432; þeir vóru beztir hestar at reið, Nj. 81; fá þeim hesta til reiðar, Ld. 82, Fms. vi. 210; hafa einn, tvá … hesta til reiðar, to have one, tivo … horses for riding; tóku þeir nú á reið mikilli, Sturl. iii. 185:—with the notion of travelling, hann var einn í reið, he was alone, Fs. 126; var þá ok sén reið þeirra, they were seen, 26 (eptir-reið, manna-reið), and passim.
    2. a body of riders, a host; háfar reiðar sá ek með himnum fara, Sól. 74, and Bugge’s suggestion on Hkv. 1 15 (hávar reiðar?).
    3. a raid; Sveinstaða-reið, Sauðafells-reið, Safn, Bs. ii.
    II. a vehicle, carriage, with an old dat. reiðu; reið þá er hann ekr, en hafrarnir draga reiðna, Edda 14; en er hón ferr, ekr hón köttum tveim ok sitr í reið, 26; henni var ekit í reið einni, Fb. i. 355; sitr Þórr í reiða, Kormak, Helr. 5: poét., rýnis reið, the mind’s vehicle, i. e. the breast, Stor.; brim-reið, haf-reið, lög-reið, a sea-wain, i. e. a ship; ná-reið = the gallows, Lex. Poët.: lauka-reið, hlað-reið, men-reið, þorn-reið, poët. appellations of women, Lex. Poët.; reiðar stjóri, poët. a king, Ýt. 27.
    III. plur. reiðar; but reiðir, Stj. 449: a clap of thunder, metaph. from the notion of Thor driving through the air, cp. Swed. åska, qs. ás-ekja; ef reið lýstr fé, N. G. L. i. 342, Gþl. 492; er reiðar ganga með mestri ógn, Konr. 35; reiðir ok regn, Stj. 449, reiðar stórar ok eldingar, Mar.; þar fylgðu reiðar ok eldingar, Fas. i. 372; því næst flugu eldingar ok reiðar, Js. (1824) 41; ok tók reiði(n) sundr í smár flísir, Fb. iii. 175.
    COMPDS: reiðarduna, reiðarslag, reiðartýr, reiðarþruma.

    Íslensk-ensk orðabók > REIÐ

  • 3 reiða

    I)
    (-dda, -ddr), v.
    1) to cary on horseback; hverr reiddi yðr yfir Markarfljót, who put you across M.?;
    2) reiða e-t um (of) öxl, to carry a thing (poised) on one’s shoulder (heinn hafði hann fyrir vápn ok reiddi of öxl);
    3) to make one rock, shake, push (reiðit hana af baki, svá at hún falli í lœkinn ofan);
    4) to toss, of wind and waves (bátinn undir honum reiddi vindr ok straumr norðr með landi); impers. to be tossed about (reiddi þá ymsa vega); tók þá at r. saman skipin, the ships began to drive against one another; e-u reiðir e-n veg af, it ends (turns out) in a certain way (vóru þá margir hræddir um, hversu af mundi r.);
    5) to carry about, spread abroad (kann vera, at þeir menn reiði orð mín úvitrlig fyrir alþýðu);
    6) to brandish, swing, raise in the air (hann greip øxina ok reiddi upp);
    7) to weigh in a balance (r. silfr, fé);
    8) to pay (r. fé af hendi, r. verð fyrir e-t).
    f.
    1) attendance, service (vist ok öll r.); vinna e-m reiðu, to serve, attend;
    2) accomodation (á þeim skógi var svá hörð reiðan þeirra, at ekki var at eta, nema börk af viði);
    3) vera til reiðu, to be ready at hand (til reiðu er yðr hér vetrvist); konungr lét þat þegar til reiðu, the king granted that at once;
    4) henda reiður á e-u, to notice, heed (jarl spurði, hvert hann fœri þaðan; þeir kváðust eigi reiður hafa á hent).
    * * *
    u, f. implements, an outfit; kveðja matar ok allrar reiðu er hann skal hafa á þingi, Grág. i. 133, ii. 54, 55; hafi hann þá reiðu með sér, er barn megi skúa, K. Þ. K. 6; Eyjarskeggjar fengu skipverjum þá reiðu sem þeir þurftu at hafa til brautferðar, Post. 656 C. 23; var svá hörð reiðan þeirra, at ekki var at eta nema börkr af viði ok safi. Fms. viii. 32; vistin ok reiðan, 440, v. l.; skip-r., berserkja-r., Hornklofi: allit., róð ok reiðu, rudder and rigging, of a ship; hence, rá ok reiði, Fms. ix. 36.
    2. attendance, service; vist ok öll reiða, Edda 69; vinna e-m reiðu, to serve, attend, Blas. 54; hón reis upp ór rekkju ok vann at nekkverju til reiðu sér, Bs. i. 353; hann lá þrjár nætr í sárum, ok fékk alla reiðu (= þjónustu), ok andaðisk, Sturl. i. 140.
    3. wages; þá hefir prestr fyrir-farit reiðu sinni þá tólf mánaðr, N. G. L. i. 135; krefja reiðu biskups, 7, 13 (prest-reiða).
    4. the phrase, til reiðu, ready on hand; konungr lét þat þegar til reiðu, the king gave it (paid it, had it ready) at once, Fms. i. 98, Stj. 131; þeir sögðu at þat var allt til reiðu með þeim sem hón þurfti at hafa. Fms. x. 103.
    5. affairs; sú (kona) er hann hefir engar reiður við áttar, Grág. i. 332.
    6. the phrase, henda reiður á e-u, to notice, heed; jarl spurði hvert hann færi þaðan, þeir kváðusk eigi reiður hafa á hent, Nj. 133, Fms. iii. 530; það er ekki að henda reiður á því, ‘tis untrustworthy, mere gossip.
    COMPDS: reiðubúinn, reiðugipt, reiðuliga, reiðuligr, reiðumaðr, reiðupenningar, reiðustóll.

    Íslensk-ensk orðabók > reiða

  • 4 REIÐA

    I)
    (-dda, -ddr), v.
    1) to cary on horseback; hverr reiddi yðr yfir Markarfljót, who put you across M.?;
    2) reiða e-t um (of) öxl, to carry a thing (poised) on one’s shoulder (heinn hafði hann fyrir vápn ok reiddi of öxl);
    3) to make one rock, shake, push (reiðit hana af baki, svá at hún falli í lœkinn ofan);
    4) to toss, of wind and waves (bátinn undir honum reiddi vindr ok straumr norðr með landi); impers. to be tossed about (reiddi þá ymsa vega); tók þá at r. saman skipin, the ships began to drive against one another; e-u reiðir e-n veg af, it ends (turns out) in a certain way (vóru þá margir hræddir um, hversu af mundi r.);
    5) to carry about, spread abroad (kann vera, at þeir menn reiði orð mín úvitrlig fyrir alþýðu);
    6) to brandish, swing, raise in the air (hann greip øxina ok reiddi upp);
    7) to weigh in a balance (r. silfr, fé);
    8) to pay (r. fé af hendi, r. verð fyrir e-t).
    f.
    1) attendance, service (vist ok öll r.); vinna e-m reiðu, to serve, attend;
    2) accomodation (á þeim skógi var svá hörð reiðan þeirra, at ekki var at eta, nema börk af viði);
    3) vera til reiðu, to be ready at hand (til reiðu er yðr hér vetrvist); konungr lét þat þegar til reiðu, the king granted that at once;
    4) henda reiður á e-u, to notice, heed (jarl spurði, hvert hann fœri þaðan; þeir kváðust eigi reiður hafa á hent).
    * * *
    d, a causal to riða—to make to ride, carry; hverr reiddi yðr yfir Markar-fljót? Nj. 142; Þórðr reiddi hann at baki sér, Eg. 188; eigi skal þá reiða yfir vötn eða ferja, K. Þ. K. 82; r. andvirki, hey, to carry hay, 102; r. heim ok bera inn hey, K. Á. 176; reiða á völl, to cart dung on a field; reiða e-t um öxl, to carry on one’s shoulders, Pr. 414, Finnb. 306.
    II. to make to rock, shake; reiðit hana af baki svá at hón falli í lækinn ofan, Ísl. ii. 339; Björn reiddi sik til falls í strenginum, Fms. i. 181; brott reknir ok af reiddir samkundu, Stj. 53; þú mun hans ok af reiða þínum hálsi, 168; þeir reiddu ( pushed) hann aptr ok fram eptir vellinum, Lv. 81.
    2. to toss, of wind and waves; en skip þat reiddi vindr til Róma-borgar, Pr. 442; bátinn undir honum reiddi vindr ok straumr norðr með landi, Fms. i. 294; flóð reiddi skipið, Leiðarv. 16:—impers. to ride, be tossed about; örkina reiddi um haf innan, Ver. 8; reiddi þá ymsa vega, Fas. i. 383; ok lætr hann reiðask þangat sem fáir menn vóru milli, Sturl. i. 31; lögðu þeir í rétt ok létu reiða fyrir nokkurar nætr, they rode before the wind, Eg. 372; tók þá at reiða saman skipin, the ships began to drift, Nj. 273; þeir létu reiða yfir um sumarit, they roamed about, Fbr. 21; sem hann reiðir í bylgjum þessarar áhyggju, Mar.; í slíkum hvirfil-vindum reiddi þann blezaðan biskup, Bs. ii. 5, 48, Fb. iii. 409:—the impers. phrase, e-u reiðir vel, ílla af, to end well, ill; vóru þá margir hræddir um hversu af mundi reiða, Fms. vii. 156; kann þá enn vera at vel reiði af, vi. 10.
    3. to carry about; kann vera at þeir menn reiði orð mín úvitrlig fyrir alþýðu, Fms. vi. 208: ef maðr reiðir auknefni til háðungar honum, Grág ii. 146; þeim er reiðir þann verka ok nemr, 148; hann kallask lostið hafa Ref tvau högg ok reiðir þetta víða, Krók.
    4. to brandish; hann greip öxina ok reiddi upp, Eg. 717, Fms. i. 180; Þjóstólfr gékk með öxi reidda, Nj. 25, Fms. i. 181; greip hann til hamarsins ok bregðr á lopt, en er hann skal fram reiða, Edda 34; ef maðr reiðir fram þann vígvöl, er …, Grág. ii. 7, passim.
    5. to weigh in a balance; reiða silfr, Ld. 30; síðan vóru teknar skálir ok met, var þá reitt í sundr fétt, ok skipt ölln með vágum, Fms. vi. 183; nú reiðir hann rangar vættir eða mælir rangar álnar, Grág. i. 499.
    6. to pay, discharge; reiða kaup, to pay wages, Grág. i. 153; r. fé af hendi, 199; r. verð fyrir e-t, Fms. x. 227; skal hann reiða sína aura fyrir landit, Grág. ii. 239; Ásgrímr setti spjóts-odd fyrir brjóst jarli, ok bað hann reiða föður-gjöld, Landn. 216; ef hann reiðir eigi biskupi reiðu eða prest-reiðu, N. G. L. i. 13.

    Íslensk-ensk orðabók > REIÐA

  • 5 REIÐI

    I)
    m.
    1) tackle, rigging (allr var r. vandaðr mjök með skipunu);
    2) harness of a horse, riding-gear.
    n. = reiði, m. (knörr með rá ok reiði; hestr með öllu reiði).
    f. wrath, anger; r. hleypr (rennr) á e-n, one gets angry; r. rennr e-m or af e-m, one’s anger passes off; biðja af sér r. e-s, to ask one’s pardon.
    * * *
    f., prop. vreiði, which form is preserved in the allit. phrase, vín, val-, (v)reiði, Akv. 2, and ruæiði in N. G. L. i. 352; [Engl. wrath; Swed.-Dan. vrede]:—wrath, anger, Edda 110; mark reiði sinnar, Fms. vii. 195; biðja af sér reiði, Ó. H. 169; reiðin lítr eigi hit sanna, Fbr. 85 new Ed.; æði eðr reiði, Fms. i. 15; fær honum þat mikillar áhyggju ok reiði, Nj. 172; ógurliga reiði, Sks. 227; reiði-þoka, Hom. 19; skal sá í brottu verða ok hafa þó reiði mína, my displeasure, Nj. 68, and passim.
    COMPDS: reiðihugr, reiðilauss, reiðiliga, reiðiligr, reiðimál, reiðisproti, reiðisvipr, reiðiverk, reiðiyrði, reiðiþokki.

    Íslensk-ensk orðabók > REIÐI

  • 6 reiði

    I)
    m.
    1) tackle, rigging (allr var r. vandaðr mjök með skipunu);
    2) harness of a horse, riding-gear.
    n. = reiði, m. (knörr með rá ok reiði; hestr með öllu reiði).
    f. wrath, anger; r. hleypr (rennr) á e-n, one gets angry; r. rennr e-m or af e-m, one’s anger passes off; biðja af sér r. e-s, to ask one’s pardon.
    * * *
    1.
    n., prop. ‘implements,’ the rigging of a ship; nú fyrnisk skip, förlask reiði (reiðir Ed.), Gþl. 77; knörr með rá ok reiði, Bs. i. 411; enda skal hann fá húsrúm til reiðis þeirra, Grág. (Kb.) ii. 71; gjald fyrir róðr ok reiði ok allar útvinnur, Fms. viii. 173; þeir tóku frá reiðin öll frá skipunum, xi. 142.
    2. harness; góðir hestar með enu bezta reiði, Fms. xi. 193; hestr með öllu reiði, Edda 38; söðul-reiði, Ó. H. 15.
    2.
    a, m. tackle, rigging, all that belongs to a ship; bjarga skipi ok reiða, Gþl. 371; skip, reiða ok árar, Ó. H. 103; langskip með reiða öllum, Eg. 35; allr var reiði vandaðr mjök með skipinu, 68; róðrar-skútu ok þar með reiða allan, svá tjöld ok vistir, 76; setja upp skip þeirra eðr búa um reiða þeirra, Ld. 82; reiða-fang, -kaup, purchase of rigging, N. G. L. i. 197, 199, Jb. 387.
    2. the harness of a horse, Fms. v. 41, Grág. ii. 262, Eg. 547, 579, Edda 38: mod. the crupper of a saddle.
    COMPDS: reiðalaust, reiðaspell.

    Íslensk-ensk orðabók > reiði

  • 7 REIÐR

    * * *
    reið, reitt, adj., compar. reiðari, reiðastr, originally vreiðr, which form remains in the allit. poët. phrase, vega vreiðr, Fm. 7, 17, 30, Sdm. 27, Ls. 15, 18, 27; [A. S. wrâð; Engl. wrath; Dan.-Swed. vred; derived from vríða, prop. meaning a-wry, contorted, which sense however is lost, and the word is only used in the metaph. sense]:—wrathful, angry, offended; þá mælti Þórr, gangi nú til einhverr ok fáisk við mik, nú em ek reiðr, Edda 33, Ó. H. 16; reiðr var þá Vingþórr er hann vaknaði, Þkv. 1; Gunnarr var reiðr mjök, Nj. 68; í reiðum hug, Fms. vi. 4, and passim; fok-r., bál-r., all-r., ú-reiðr: reiðr e-m, angry with one; hann var r. Einari, Eg. 694; konungr varð þessu mjök reiðr, Fms. i. 12: r. við e-t, id.; hann varð við þat reiðr mjök, Íb. 10.

    Íslensk-ensk orðabók > REIÐR

  • 8 reið

    I) (pl. -ar), f.
    1) ride, riding (var honum þá fenginn hestr til reiðar);
    vera einn í reið, to ride alone;
    þeir vóru beztir hestar at reið, they were the best of riding-horses;
    var þá ok sén reið þeirra, they were seen riding;
    2) vehicle, carriage, chariot (Þórr á reið þá, er hann ekr, en hafrarnir draga reiðna);
    3) clap of thunder (því næst flugu eldingar ok reiðar).
    II) from ríða.
    * * *
    n. pl. = reiði, harness, Fas. i. 186 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > reið

  • 9 rei

    to tread, to trample on: rei kiraro ki te va'e.
    (used figuratively) away with you! ka-rei kiraro koe, e mageo ê, go away, you disgusting man.
    to shed tears: he rei i te mata vai.
    crescent-shaped breast ornament, necklace; reimiro, wooden, crescent-shaped breast ornament; rei matapuku, necklace made of coral or of mother-of-pearl; rei pipipipi, necklace made of shells; rei pureva, necklace made of stones.
    clavicle.

    Rapanui-English dictionary > rei

  • 10 reiðr

    * * *
    1.
    adj. [ríða], passable on horseback, of a ford, river; var þar reitt at fjörum en eigi at flóðum, Sturl. iii. 33, v. l.; ó-reiðr, impassable on horseback; görði ána úreiða, Bs. 1. 138; hón var óreið, 54, Nj. 63: of weather, fit for travelling, það er ekki reitt veðr; óreitt fyrir stormi, etc.
    2.
    adj. ready, clear; allr herr gékk reiðr (thus, not = vreiðr) at Rögnis skeiði, all the host went ‘ready,’ straight towards the sea, Bragi; kömr hann eigi til skips áðr en reiðr (sic) sé rudd, before the ship is made ready for sea (?), N. G. L. i. 335: the word is rare in old writers; mod., hafa e-ð á reiðum höndum, to have ready at hand.

    Íslensk-ensk orðabók > reiðr

  • 11 reiði-yrði

    n. = reiðimál, Sks. 795.

    Íslensk-ensk orðabók > reiði-yrði

  • 12 reið-klæði

    (mod. reið-föt), n. pl. riding-clothes, Fb. i. 359.

    Íslensk-ensk orðabók > reið-klæði

  • 13 reiðimæli

    Íslensk-ensk orðabók > reiðimæli

  • 14 reiður

    den, nest

    Faroese-English dictionary > reiður

  • 15 rei

    * * *

    Dicionário português (brasileiro)-Inglês > rei

  • 16 rei

    n (m) king
    Reis mags - The three kings / the three wise men

    Diccionari Català-Anglès > rei

  • 17 reið-góðr

    adj. good for riding, Fbr. 25 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > reið-góðr

  • 18 reiðir

    m. a discharger, payer, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > reiðir

  • 19 reið-maðr

    m. a horseman; góðr r., a good horseman.

    Íslensk-ensk orðabók > reið-maðr

  • 20 reiðu-maðr

    m. the steward on board a ship, N. G. L. i. 335; the master of a feast, Hom. (St.) John ii. 5.

    Íslensk-ensk orðabók > reiðu-maðr

Страницы

См. также в других словарях:

  • Rei — may refer to:People*Rei, the Biblical term for those who retained their allegiance to King David when Adonijah rebelled, as mentioned in 1 Kings 1:8 *Rei Hiroe *Rei Igarashi *Rei Kawakubo *Rei Kikukawa *Rei Mikamoto *Rei Munakata *Rei Okamoto… …   Wikipedia

  • REI — bezeichnet: Costa Rei, ein Küstenabschnitt von Sardinien Cristo Rei, verschiedene Jesusstatuen Ray (Persien), eine ehemalige nordpersische Ruinenstadt und jetzige Industriestadt Rei (Waschmittel), eine Waschmittelmarke der fit GmbH Rei, ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Rei — (jap. 礼) ist ein japanischer Dankes und Höflichkeitsausdruck, der in Deutschland insbesondere in den japanischen Kampfkünsten (Budō) in Verbindung mit einer Verneigung benutzt wird. In Japan selber ist es tief in der Gesellschaft verwurzelt. So… …   Deutsch Wikipedia

  • rei — s. m. 1. Título de nobreza mais alto de um reino. = MONARCA, SOBERANO 2. O mesmo que rei consorte. 3. Título do pai do rei. 4.  [Figurado] Pessoa, coisa ou entidade que tem poder ou influência. 5. Primeiro ou mais destacado entre os da sua classe …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • REIẒES — (also Reiẓeles; in Heb. רייציס), ḤAYYIM BEN ISAAC HA LEVI (1687–1728), and his brother JOSHUA (1697–1728), rabbis and Jewish martyrs in Poland. Ḥayyim was a wealthy and learned man who held the position of av bet din in lvov (Lemberg) and was… …   Encyclopedia of Judaism

  • Rei — (r?), n.;pl. {Reis} (r? ?s or r?z). [Pg. real, pl. reis. See {Real} a coin.] A portuguese money of account, in value about one tenth of a cent. [Spelt also {ree}.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rei — ● rei, reis nom masculin (portugais rei) Ancienne monnaie, de faible valeur, du Portugal et du Brésil. (Divers multiples, dont le milreis.) …   Encyclopédie Universelle

  • rei-1 —     rei 1     English meaning: to tear, cut     Deutsche Übersetzung: “ritzen, reißen, schneiden”     Material: Lat. rīma “Ritze” (*rei mü); M.Ir. rēo ‘stripe” (*ri u̯o ); O.E. rüw, rǣ w f. “row” (*roiu̯ü); Lith. rievà “Felskluft, Fels, hill” …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • rēi-1 : rī- —     rēi 1 : rī     Deutsche Übersetzung: “zählen, ordnen”     Note: extended rēi dh .     See also: see above S. 60 (ar ) …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Rei — 1) ноль, пример, душа. 2) (женское имя) Благодарность. Японские имена. Словарь значений …   Словарь личных имен

  • Reï — (Real), Rechnungsstufe in Portugal, bis 1835 = 6 Ceiti, und Brasilien, nicht für sich mehr geprägt. Dort gab es bis 1835 Kupfermünzen zu 10, 5, 3 und 11/2 Reïs, dann zu 20 (Vintem), 10 und 5 Reïs, in Brasilien seit 1868 Bronzemünzen zu 40,20 und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»